yaşım henüz yirmi bir iken içinde bulunduğum durumdur. mahallede hep maç yapardık eskiden ancak üniversite işin içine girdiğinden beri memlekete çok az gider oldum. beni gören çocuklar da topu bana atıp hemen kaleye geçerler, üstüne üstlük beş altı tanesi birden, hangisi tutarsa ödül alacakmış gibi davranırlar. sonra birisi elbet tutar, ben de markete dönüp her birine bir şeyler alıp geri gelirim, madem tuttunuz buyrun diye.
aramızda bir anlaşma gibi.
hepsini çok özledim be.
özellikle de messiyi. (sercan diye bir ufaklık, bayağı benziyor)