yataktan kalkalı 14 dakika oluyor.
cevapsız aramalar, cevapsız mesajlar ve asla cevaplanmayacak istekler var. dünkü ben'in bugüne bıraktığı notlara bakıyorum. tek kelime yazıyor: uyu.
reddediyorum, kahve demleyip perdeleri çekiyorum. sarı toptan çıkan ışınlar bu anı bekliyormuş gibi odaya hücum ediyorlar. sıcakla beraber. 25 derece dışarısı. 36.5ta yaşayan insan bedeni için fazla sayılmaz. her gün denize bakmak gibi saçma bir alışkanlığım var, hala orda mı diye kontrol ediyorum. her şey yolunda. hiçbir şeyse yolunda değil.
ev yalan kokuyor. yalanlardan oluşan diyaloglar, gülüşmeler.. tek gerçek olan şey uyuyor. uyandığında yapmamız gereken şeyi biliyoruz elbette. görmezden geleceğiz. gelemediğimiz zamanlardaysa kimsenin görmediği yerlerde 'biz'e döneceğiz. kimse aslında içten sevdiklerinin sandığı kadar mutlu değil.

yatağa döneli 3 dakika oluyor. haklıymışım, uyumalıyım bugün. gece, her şeye sahip. gündüzlere bile.