cok uzun zamandir aklima takilan soru. hatta daha ileri gidip uzun uzun : degismek kötü mü diye de düsündüm. bayagi hassassim bu konuda.

ayni konu hakkinda 15 yasindaki charlotte ile bugünkü charlotte belki de apayri tepki verebilmesi beni ürkütüyor. liseden sonra baska bir bölüm seçseydim, bambaska insanlarla olacaktim, baska insanlara asik olacak, politik fikirlerim belki biraz daha farkli olacakti. bu beni inanilmaz rahatsiz ediyor. ben kimim ki diyorum? kücücük bir karardan iki farkli bir ben çikiyorsa ben kimim gerçekten?

bazen, kücükken kimi olaylara verdigim tepkilerimi animsiyorum. simdiki benden bir seyler buluyorum, seviniyorum. sanki essas bir ben varmis da, o benligin üzerine kat çekiliyormus gibi geliyor. ama o katlarin altinda ayni benin olmasi rahatlatiyor.
bir arkadasimla bu konuyu konusmustuk. bana dedi ki, su an oldugun durumu sen yarattin, belki degistin, belki apayri bir hayat yasiyorsun ama bu kararli o zamanki sen verdi. simdiki seni dünkü sen yaratti. bu da beni çok rahatlatti.

rahatlatmasi gerekiyor mu ama? ne önemi var? bu sorularin felsefi cevabi nedir bilmiyorum ama su an inandigim en degerli seylere 40 yasindaki benin kücümsemeyle bakabilme ihtimali acayip hüzünlendiriyor beni.