tek bir mevki ve tek bir görev için birbirinden farkı olmayan 5 tane oyuncusu olan sıfır kadro mühendisliği, sıfır planlama eseri ve lig başlangıcına 3 gün kala değişen hocası ile bu takımın başarılı olma ihtimali yoktu zaten. üstelik devre arası transfer yaparak mevcut teknik ekibin istediği kadro da kurulabilirdi. ama esas sorun ne hoca, ne teknik ekip ne de oyuncular: bu gün görüldüğü üzere fenerbahçe spor kulübünün bütün kaleleri zapt edilmiş, bütün orduları dağıtılmış ve bütün tribünleri işgal edilmiş haldedir. bu durumdan kurtulmanın ilk aşaması kangrenli parmağı kesmek, yılanın başını ezmektir; aziz yıldırım ve şürekasının gitmesi artık elzem olmuştur.

ancak maalesef ki aziz yıldırım öyle bir bela olmuştur ki fenerbahçe'nin başına, ölmediği veya kendi isteği ile bırakmadığı sürece o koltuğu mezara götürecektir. istifa çağrılarının işe yaramadığını hepimiz gördük, ali koç ve başka isimlerin başkanlık için en yüksek perdeden dile getirildiği ortamlarda dahi malum diktatör istifa seslerini ve taraftarın isteklerini hiçe saymaktadır.

benim kanaatimce esas problem, 3 temmuz'da küllerinden doğan camianın bu savaştaki amiral gemisi, kulübün gerçek sahibi olan taraftarın da takımdan bugün itibariyle ümidi kesmesi. bireysel ve münferit taraftardan farklı olarak tribünün cefasını çeken gerçek tribün emekçileri ve esas taraftarlar(gfb,kfy,unifeb...) stada giremiyor. ve maalesef ki taraftar gruplarının stada alınmaması bu sezon boyunca sıkça yaşandı. bunun sonucunda da o eski saraçoğlu cehennemi yerle bir oldu. herhalde çoğu fenerbahçeli de artık fenerbahçe spor kulübünün futbol şubesini kafasında sıfırladı, son üç sezondur hayalden öteye ulaşmamış olan şampiyonluk kelimesini bile boğazın serin sularına gömdü.

yeni yönetimin (aziz yıldırıma bırakması için vahiy falan gelirse belki) ve gelecek hocanın(muhtemelen aykut kocaman) ilk önce halletmesi gereken iş taraftarı geri kazanmak olacaktır. zira ben dahil bir çok fenerbahçeli artık hissizleştik ve belki de ilk defa tribüne gitmemenin gitmekten daha fazla katkı sağlayacağına inanmaya başladık. tutkulu olduğumuz uğruna kavga ettiğimiz takımı tribünden destekleyememek bizi yaralasa da bir gün geri döneceğiz; fenerbahçelilik onurumuzla!