sevgili günlük
bugün anı yaşadım. kim ne der ne söyler diye düşünmedim bu sefer. arkadaşlarımı zorlayarak bir grubun konserine götürdüm -kırmadılar iyi ki varlar konu bu değil- mekan kötüydü ama umursamadım. yarınım yokmuş gibi oldu bir kaç saat. şükrettim bugünüme , yarına kader kısmet. eksiklerim çok , gediklerim ondan fazla ama düşünmek çözmeye yetmiyor. eylemler de suya düşüyor. o zaman sezen ablacımla az biraz daha efkarlanayım gün bitmeden
/kendini seçemiyorsun
bırakıp kaçamıyorsun
yazmadığın bir hikayede uzun ya da kısa vadede
yaşayıp öğreniyorsun
öteki olabilmeyi yerine koyabilmeyi
geride durabilmeyi öğreniyorsun/
iyi geceler