dostoyevski'nin ecinniler'de "tanrı'nın ölümü"nü bir sorun olarak öne sürdüğünü söyleyebiliriz. fakat bu bir endişe konusudur dostoyevski'de. tıpkı, karamazov kardeşler'de "tanrı yoksa her şey mübahtır" yaklaşımında olduğu gibi. o endişenin anlamını nietzsche açıklığa kavuşturmuştur. dostoyevski'de değerler düzeninin işleyişinin tehlikeye düştüğü ve bunun bir şekilde değerler hiyerarşisinin kendisinden kaynaklanıyor olabileceği düşüncesi varsa, nietzsche'nin yaklaşımı söz konusu değerler düzeninin artık işlemediğidir. böylece, "tanrı yoksa apoletlerimin ne anlamı var" sorusu, "tanrı öldü hadi bakalım görelim şimdi ne halt edeceksiniz"e bırakmıştır.