birini tanımaya çalıştım. onu tanıdım. uzun bir zaman geçti ve artık o tanıdığım kişi ile yüz yüze gelmeliydim. ona daha yakın olmak, gözlerinin gözlerime bakmasını sağlamak, bedenini yanımda hissedebilmek, ne düşündüğünü öğrenebilmek ve en önemlisi de onun benimle olduğundan emin olabilmek için o biriyle buluştum. içimle bir oldu, ona alıştım ve hiçbir şekilde gömdüğüm kalbimden çıkaramadım. alıştım dedim ya, cidden birine alışmak çok büyük bir seçim. bu seçimden vazgeçebilmek ne kadar zaman alır bilemiyorum ama yıllar geçti. yaraların bazıları yok oldu ama hepsi değil, henüz. etrafımdaki insanları iyice seçmeyi öğrendim. beynimle arkadaş değildim, kalbimle hareket ediyordum. beynimi biraz daha fazla kullanmaya başladım zamanla. bulunduğum yerden kaçmaya çalıştım, yeniden olan kendimi keşfedebilmek için, daha doğru seçimler yapabilmek ve hayatımın devamını istediğim gibi yaşayabilmek için. bazen gözlerim parladı, bazen göl gibi aktı bazen de kendimi başka birileriyle mutlu etmeye çalıştım. insan kalbini ve beynini aynı zamanda kullanamıyor ve hiçbir zaman bunu başaramayacak. başarabileceği tek şey, tek seçim yapabilmek; beynimle mi hareket edeceğim yoksa kalbimle mi. mutlu edin, var olun.