geçtiğimiz hafta sonu 4 ayrı kişiden 4 farklı olayla ağzımın payını aldım. durumu anlattığım kişiler çok güven veriyorsun, insanların egosunu tatmin ediyorsun bunları yapma hakkı elde ediyorlar diyor. çok mu şey istiyorum. samimiyetsiz ilişkiler olmasın, insanlar dürüst olsun, çıkarları uğruna ne kendi kişiliklerini heba etsinler ne de karşı tarafı çıkmaza sürüklesinler.

ilk 3 olayı iyi kötü atlatmıştım, dedim tamam ya bunlar daha önce de karşılaştıklarım sorun değil hallederim 2 gün somurtur üçüncü gün gülerim dedim. ama sonuncusu çok ağır geldi sözlük. her ne kadar duygularımı belli edemesem de, karşı tarafı sevildiğine inandıramasam da benim hissettiğim duygular bunu haketmedi.

ilk olayı yaşadığım kişi anladı az çok yaptığının hoş olmadığını bahaneler üretti belki gerçek belki yalan. sonuç ? ona attığım son mesajım benim kırgınlığımdan uzak, atatürkçülük üzerine. ne yani açık açık kırıldım demedim diye günlerce mesajına cevap vermedim diye mi sonunda konu kırgınlığımdan koşarak uzaklaşıp ülkenin bu lanet durumdan senelerce çıkamayacak olmasına geldi. ben yine kalakaldım ortada anlayacağın sözlük :)

hani küçükken ne hissediyorsak en yalın haliyle söylerdik ve biterdi ya sadece söylediğimizi yaşar o an ondan ibaret olurdu. en saf, en yalın halimizdi o oysaki. şimdi bende söylüyorum sözlük en saf, en yalın halimle.
içim parçalanıyor..