okul beni çıldırtıyor. 1 haftalık bahar tatilinde dostumun yanına ankara'ya gidip aylardır ilk kez huzurlu 3 gün geçirmiştim ki döner dönmez kendimi sınavlar ve ödevler yığını içinde buldum. 200 sayfa makale okumak, quiz için belgesel izlemek ve bölümümde hiçbir şekilde bana faydası olmayacak olan üstelik ingilizce işlenen türev-integrale çalışmaya çalışıp 5 saat boyunca deftere boş gözlerle bakmak istemiyorum artık. tam kendimi toplayıp çalışmaya devam edecekken gelen sınav sonuçları da neşemi epey arttırdı. artık ortalama altında kalmaktan bıkıp 1 hafta çalıştığım ve iyi geçtiğini düşündüğüm ekonomiden yine ortalama altı bir not almışım.
zaten asosyalliğin zirvelerinde çoğu gün kantinci hariç bir insan evladıyla iletişime girmeden geçen okul hayatı bir de çabalayıp durmama rağmen salak saçma notlar alınca çekilmez bir işkence oluyor. mutsuzum, yalnızım, artık başarısızım da diyebilirim. hemen hemen her öğrencinin bu sıkıntıları yaşadığını tahmin ettiğim için arkadaşlarımın başını da ağrıtmak istemiyorum ama herkesten farkım gücümü tamamen yitirmek üzere olmam ve her geçen gün elimde tuttuğum "teselli" sayısının azalması sanırım.
evet içimi döktüğüme göre dönüp 1-2 integral sorusu çözmeye çalışıp başaramayıp ağlayarak uykuya dalabilirim.