bir anda tiyatro oyununun perde arkasında başlıyor her şey.arkada otururken sanırım arkadaşlarım oynuyor onları burdan destekliyorum gibi hissediyorum sonra biri önüme kağıtlar veriyor ezberle az sonra ben bbbbbbbbb sözleri söyledikten sonra sen gireceksin sahneye diyor ben de ne işim var bana söylenmedi şimdi oyun mu ezberlenir diye isyan ediyorum ama bir yandan da ezberlemeye çalışıyorum,bir tuvalete gidip kaçma planları yapıyorum ama salon da nasıl kalabalık.neyse yerime geldiğimde benden önce çıkıcak eleman çıkmış sahnede bekliyor,herkes suspus salonda çıt yok.beni bekliyor salak doğaçlama bir şeyler salla da bari zaman kazansak diye düşünüyorum ama sonra aman kimse yüzümü görmedi diye arkadan kaçıyorum salonun.bisikletle arka sokaktan dolaşıp fakülte önüne geldiğimde orda olmayan bir arkadaşıma hiç böyle yaşanmamış gibi bakış atıyorum o da bana sıçtınvari bakış atiyor neyse beni çağırıyor basın açıklaması varmış.zaten kimse benim yüzümü tanımıyor gittim açıklama yapilan yere sanki cinayet işlemiş seri katiller gibi.bir kadın diyor,bu ayip üstü kapatilamaz bir suçtur,kimliği tespit edilir edilmez adaletr boyun eğecektir diye,benim rüyamda vicdanım dayanılmaz boyuta geldi ve ellerimle resmen uyanmaya çalışıyordum