toplum olarak ihtiyacımız olan insandır.
hata görmek, düzeltmek, problem etmek bir tutum işidir. demek ki o kişi bu alışkanlığı edinmiş. bunu takıntı haline getirmek ayrı bir mevzudur, ama hiç umursamamak çok daha büyük bir faciadır.
en büyük hastalığımız yanlış yapmak değil, yapılan yanlışı düzeltmemek.insan unutabilir, karıştırabilir, hata yapabilir, hiç öğrenmemiş olabilir. ama birisi bak yanlış yapıyorsun dese, üslubunca anlatsa bırakacak yeteceğe sahiptir. yine de bırakamıyorsa bu onun için ciddi bir problem halini almıştır.

denilebilir ki, insanlar bilmediklerinden değil, önemsiz olduklarından hatayı orada bırakıyorlar.
bu bakış açısı doğru ve yanlış kavramlarını ve bu kavramlar arasındaki ilişkiyi çökertir. neyin önemli neyin önemsiz olduğunu tespit etmenin bir yolu yoktur. bazısına göre hayvan hakları da önemsizdir, feminizm de önemsizdir. bazılarınıza göre toplumsal nezaket kuralları da önemsizdir, yürüyen merdivenin solunda durmanın da hiç kimseye somut bir zararı yoktur vs vs. eğer bir şey doğru veya yanlış diye ayrılıyorsa -hatta artırıyorum, tercih edilen veya edilmeyen diye ayrılıyorsa- arada net bir fark olduğu içindir.

hataları düzeltenleri hor gördüğümüz gün kaybettik.