ortada paradoks olmayan fuzuli'nin şahane beyitlerindendir.

klasik şiiri yorumlamadan önce geniş bir bilgi birikimi gerekir. çünkü şairler, kur'an-ı kerim'den, astrolojiye kadar pek çok kaynağa atıf yaparak şiir söyler.

yukarıda bahsi geçen beyit, leyla ve mecnun mesnevisinde tegazzül bölümüdür. şairler uzun mesnevilerde okuyucuyu sıkmamak için araya gazel, kaside, tardiyye gibi nazım şekilleriyle söylenmiş şiirler koyarlardı.

kays, leyla'nın aşkıyla balataları sıyırınca fuzuli, kays'ın annesinin ağzından bu dizeleri döküverir, yani anası oğluna hitaben söylüyor tüm gazeli:

cân verme gam-ı aşka ki aşk âfet-i candur
aşk âfet-i can olduğu meşhûr-i cihandur

sûd isteme sevdâ-yı gam-ı akşda hergiz
kim hâsıl-ı sevdâ-yı gam-ı aşk ziyandur

her ebrû-yı ham katlüne bir hançer-i hun-rîz
her zülf-i siyeh kasduna bir ef’i yılandur

yahşi görünür sûreti meh-veşlerin ammâ
yahşi nazar ettikte serencâmı yamandur

aşk içre azâb olduğın andan bilürem kim
her kimse ki âşıktır işi âh ü figândur

yâd etme kara gözlülerin merdüm-i çeşmin
merdüm deyip aldanma ki, içtikleri kandur

ger derse fuzûlî ki güzellerde vefâ var
aldanma ki şâir sözi elbette yalandur

yani "eğer fuzuli, 'güzellerde vefa var' diyorsa aldanma çünkü şair sözü kesinlikle yalandır" diyen mecnun'un anası.

bu arada ger, eğer anlamına geliyor.