dün doğum günümdü. sabah uyandım, kendime patates kızarttım. temizlik yaptım, çiçeklerin toprağını değiştirdim. ikindi vakti oturdum, karşıdaki gürgen ağacını izledim. keşke kendi toprağımı da böyle kolay değiştirebilsem diye düşündüm. aynı yerde köklenip etrafa sarılmaktan bıktım.

pek fazla kişi kutlamadı, anne babam bile. bir ara buna üzülecek gibi oldum, çabuk toparlandım. hâlen doğum günlerine "inanan" biri olduğuma kızdım.
güneşin batışını izledim. ölüm var. doğum günümü bir kez daha görebildiğim için şükredip yeni yaşımı bir kez daha dargın aldım.

sevgilim hayat, burada sana başka türlü hayran biri var. itme beni, beni zehirleme, süründürme, kayığımı alabora etme artık.