alkolün en sevdiğim yanıdır çakırkeyif hali.

ama ülkemizde çoğu insanda gördüğüm şey içki içiyorsan eğer sarhoş olman gerekir gibi saçma bir algıdır. genelde içki kültürü olmayan, içmeyi tam bilmeyen ya da içkiye yeni başlamış insanlarda vuku bulur. mesela viski içiyorsan eğer o şişe bitecek, bitmeden kalkılır mı mantığı var. ne kadar saçma bir düşüncedir, içki var olan derdinle kafayı sıyırmaman için bir kafa dağıtıcı rol oynadığı gibi bence en önemlisi zevk için içilir. yani çakırkeyif olup o kafanın güzelliğini yaşamayacaksam içmem o mereti :) bir iki bardak daha fazla içip kusmaktansa ya da kafamın güzelliğini bozup ertesi gün baş ağrısı çekmektense içmemeyi yeğlerim. "eğitim şart" sözünü burda da anmak istiyorum, çünkü içki içmeyi bilmekte bir kendini eğitmedir bu alanda. ve masalarda ülke kurtarıp bütün devlet sorunlarını çözdüğümüz zamana da tekabül eder çakırkeyif hali. insanların suratına yerleşen hafif hoş bir gülümseme, açılmaya başlayan çeneler, o istediğimiz, özlemini kurduğumuz samimiyeti verir çakırkeyif hali. öncesi ve sonrası arasında ince bir çizgide durur ve dengeyi kontrol etme yetinin bir göstergesidir adeta. bu denge halindeyken içkiye dur diyebilmen iradene hakimiyetini ve içki içmenin manasını bildiğini, sadece kafanın güzelliğini yaşayıp anın keyfini çıkarmak istediğini gösterir.

çakırkeyif hali güzeldir...