hayatımda iki kişiye tokat attım birinde çok küçüktüm kardeşimin canını yakmıştı bisikletle yarım saat kovalayıp yapıştırmıştım bi tane.

ikincisinde hem ruhen hem fiziken canımı çok yakmıştı belki fiziki acısını hissedeceği kadar güçlü değildi ama bi tokat atmıştım bi kaç kere daha vurup hayatımda ilk defa küfretmiştim. çocukken herkes annesini balkondan bağırarak çağırırken ön tarafa dolaşıp zile basan ben, içinden okuduğu metindeki küfrü sansürsüz okuyamayan ben, bağırarak küfretmiştim.

dün tekrar birine vurmak istedim gecenin bi yarısı üşenmedim kalkıp yanına gittim elimi kaldırıp vuramadım. vurabilsem canı acımazdı güçlü bir insan değilim ama içi çok acırdı vuramadım. vursam bi kere daha dokunmuş olacaktım vuramadım. yanıma oturunca kokusunu duydum o dokunmadı ama kolu koluma değdi ben sakinleştim. eve dönünce duyduklarıma çevresindekilerin düşüncelerine değil bi defa daha sarılamadığıma ağladım. belki son kez fırsatım vardı yapamadım. o bana hiç sarılmadığı için hala tam hissediyor ben ona son kez sarılamadığım için eksik kaldım. keşke vurabilseydim keşke dolu dolu inararak beddua edebilseydim. sesimi, duamı duyan yok ama umarım canımın böyle acımasına sebep olanların canı böyle acımaz.