derin bir nefes alalım, aklımızı diğer düşüncelerden soyutlayalım ve aldığımız derin nefesi verelim.

kaç kere ölümümü düşündüm sayamadım. kaç kere cenazemin nasıl olacağını hayal ettim hatırlamıyorum. insanların arkamdan ne diyeceğini... ölümü ve sonrasını düşünmekten kendimi alamıyorum. merak ediyorum. merakımı şimdiye kadar gidermememin sadece tek bir yaşayan nedeni var. o da ölünce merakımı giderir miyim bilmiyorum. belki o zamana kadar başka bir yaşayan nedenim olur mu onu da bilmiyorum. ben bu hayatta çok az şey biliyorum zaten. büyük bir cahilim.

ben hayatta anlamını bilmediğim veya anlamı olmayan şeyleri gereksiz görürüm. yaşamayı istemememin nedeni de kesinlikle dertlerim değil. sadece yaşamımın bir anlamının olmaması. düşünüyorum da eğer doğmamış olsaydım ne değişirdi dünyada? ne değişirdi tanıdığım insanların hayatında? ne eksik kalırdı? cevabı basit. hiçbir şey.

hayatın anlamını bilmiyorum fakat amacı mutlu olmaktır. mutluluk olmadan yaşamanın ne gibi bir anlamı olabilir? olmaz bence. ve hayatta çok az insan mutlu olmak için emek harcar geri kalan çoğunluk mutlu olmayı bekler. armut piş ağzıma düş... ben mutluluğu bekleyenler arasındayım. mutlu olmak için emek harcamayanların mutlu olmayı hak ettiklerini de düşünmüyorum. mutlu olmak hayatın amacıdır. amacına ulaşmaya çalışmayan birinin yaşama amacı yoktur. amacı olmayan bir yaşam gereksizdir. benim hayatım gereksiz. benim hayatım anlamsız. bir kanser çeşidiyim. bu dünyaya zarar vermekten başka yaptığım bir şey yok. benim yaşamaya hakkım yok. bana öyle geliyor en azından...