24 gun sonra ayrilacagim, bir daha ne zaman gorebilecegim bilmiyorum. cok ozleyecegim. dusuncesi bile aglatiyor..

vaktim azaldikca gecirdigim vakit icimi daha da huzunle dolduruyor. cok fazla kavga edip birbirimizi kirmayiz ama simdi ettigimiz kucuk atismalardan sonra bile kalbim yerinden sokulecekmis gibi oluyor. onu uzdugum icin kafami yerinden sokesim geliyor. yanindan hic ayrilmak istemiyorum. suan ikimiz de yasayacagimiz ayrilik karsisinda guclu durmaya calisiyoruz ama vakit yaklastikca ben gucumu kaybediyorum sanirim. herkes annesinden ayrilacagi ilk zaman boyle hissediyordur mutlaka ya da ben asiri ana kuzusuyum. gorusecegimiz belirli bir tarih olsaydi bu kadar zor olmazdi belki ama belirsizlik daha cok icimi kanatiyor..

simdiden boyle hissediyorsam gidince gece gunduz canim anam diye aglayacagim sanirim.

anneler asiri sevilmelidir. bir gun birakip gitmek zorunda kalma ihtimaline karsi her gun sarilip opulup koklanmalidir. uyurken bile sevilmelidir. anne kisisini once pamuk sekere sarip sonra da afiyetle yenmelidir.

seni asiri cok seviyorum anne.
annem.