yeşilliğini yitirip beton yığınına dönüşmüş şehir.

çocukluğumda sokaklarında sebiller akardı, şehir içi yeşildi. şehir içindeki bazı evlerde tavuk - horoz beslenir ve sabah uzun ötüşlü denizli horozu sesi ve kumru sesleri ile uyanılırdı.

zaman içerisinde beton her yeri sardı. bir çamlık kalmış geriye; eskiden ipimi kopardığım gibi her fırsatta gittiğim, çalı çırpı toplayıp ateş yakıp köfte yaptığım mekandı.

denizli kebabı iyidir, elinizle dalın. yanında ya yanık kokulu yoğurttan yapılmış ayran için, ya da zafer gazozu için.

çok eskiden candoğan parkında türkiyenin ilk 10 kokoreççisi arasında gösterilen bir kokoreççi vardı, hala duruyorsa bir tadına bakın.