bazen hayattan ve gerçeklerden nefret ediyorum. gerçekleri bilmek gerçekten bilmemekten daha çok acıtıyor. başıma gelen herşeyin sebebini bilmek hatta birşeyi yaparken onun sonucunu bilmek kötü bir duygu. birazcık belirsizlik olsa daha mı iyi olur dediğim oluyor. ama şu halimden de oldukça memnunum. aslında, memnun tam olarak karşılamıyor anlatmak istediğim şeyi. gurur desem gurur değil, memnuniyet desem o da değil. ney ulan bu? bir şeyin olması için çok çalışıp o şeye ulaştığında ve artık o şeyin senin için eskisi kadar değerli olmadığını anladığın andaki duygu var ya. hah işte, ondan hissediyorum.