introsundaki klavye tonu çok şey anlatıyor insana. bir rüyanın içinde gibi hissediyor insan. uçmanın değil yüzmenin verebileceği özgürlüğü hissettiriyor. sonrasında gelen sert gitar melodisi işi kabusa sürüklüyor. sözler, riffler, davul ritimleri... şarkı boyu her şey harika uyumlu (headband sevenler buraya). şebnem'in en sert şarkılarından biri sanırım. metoboy, biraz pentagram izleri taşımış şebnem'e bu şarkıyla. solosu ise tam bir sahnede gösteriş yapa yapa çalınacak solo. arkada şebnem'in çığlıkları falan derken insanı alıp götürüyor.