kirk yil dusunsem bundan bi tanesine bakacagimiz aklima gelmezdi.
bi acima hikayesiydi basta. uzaktaydilar. anneleri olmus gozleri gormeyen haliyle iki kedi yavrusu. birini mahalledeki 7 yaslarindaki ikiz kardesler oldurmus. duvara falan mi ne vurmuslar. bu pijler gordukleri yerde benim bayramimi kutluyorlar tekrar tekrar. nah size bayram harcligi. digeri, daha ciliz ve sagliksiz olani kalmis hayatta.
neyse gittik baktik. bizimki aldirdi bi tane biberon marketten ve basladi bakmaya. birak bi yavru kediye bakmayi, ona dokunamayacak bir insan. ama empati deniyor ya! gozlerin gormuyor, sesin cikmiyor, en buyuk hamin annen ölmus, belki yasasa da faydalari olmayacak kardesler olmus, aclik, susuzluk ve korku.
sipa biberonu kucakliyo gorur gormez. bu arada simdi gozleri tam acildi. o nasil bi aclik duygusu ki doysa bile biberona saldiriyor.
bi sure nere gitsek kutu icinde bizimle gezdi. ha bi ara da kayboldu. "nasil da arkamdan seke seke geliyodu" aglamalari, bizim bazi duygusuzlari bile aglatmis. neyse ki yan bahceye gitmis bizimki. dondu aksama.
simdi sagligi gayet yerinde. gobegi bile cikti. bizimkilerin bahcesinde dolaniyor ama surekli ayak altinda. ezilmeden biraz buyuse bari. bakacak olan varsa dicem ama sanirim ayrilamicaz ondan.
bu da oyle bi ani olucak.