özümde kötü biriyim.
hayatımda kötü giden durumlar olduğunda "neden ben" demek yerine "şunu yaptığım için mi oluyor bu" diyorum mesela. "şunu" diye geçiştirdiğim şeyi açık açık yazamıyorum kimsenin kimliğimi bilmediği bir yerde bile çekineceğim şeyler yaptım.
hiç tanımadığım insanlar hakkında o boyla o elbise giyilir mi? o bacaklarla o etek giyilir mi? o göğüsle o dekolte verilir mi? diye yorum yapıp içten içe kendi ego mu yükseliyorum. tanıdıklarıma sevdiklerime yapmıyorum ama onlara her şey yakışır.
sevmediğim insanlara karşı iki yüzlünün alasıyım kimsenin dedikodusunu kimseye kolay kolay yapmam ama içimde dönen dedikodular hiç bi mahalle arasında yoktur. sevmediğim ama görüşmek zorunda olduğum hiç kimse onu sevmediğimi tahmin edemez en fazla biraz mesafeli soğuk biri falan der ama yok ondan değil o. yüzüne karşı gülümsemek zorunda olduğum zamanlar içimde seni hareketlerini davranışlarını aşağılıyor oluyorum genelde.
her şeye rağmen güzel şeyler hak ettiğimi düşünüyorum çünkü kimse içimde ne kadar kötü biri olduğumu bilmiyor. biri benim yüzümden üzüldüyse kesin hak etmiştir.