pulse konserindeki vokalleri başarısız bulsam da sonundaki 4 dakikalık solo ile david gilmour'un, elinde gitar varken tanrısal güçlere kanallık yaptığını düşünmeme yol açan muhteşem parça.

bazı şeyler vardır, kimse onu %95'ten yukarı düzeyde puanlandırmaz ama milyonlarca kişi için %80'lik bir eserdir. comfortably numb ise herkese hitap etmez, fakat kendi alanında muhteşem bir eserdir. pink floyd'u genel olarak sevenlerinin çok abartması, şayet abartan kişi poser değilse, bundandır.