hep birşeyler güzel olsun diye her sabah kalkıp yazılmamış planlar üzerine uyumlu yaşamaya çalısıyor insan, tıpkı ibadet etmek gibi, az yaşıyorsun nefsin için ve çok yaşıyorsun evren için, allah'ın kendisi için yapılmasını istediğini sen sevdiğin insanlara yapıyorsun, güzel olsun diye... huzur olsun diye. güzel olsun diye uğraşıp güzel olan şeyleri hep erteledim, "bir gün biterse ne yaparım" diye korkmaktan bir şey de yaşamadım, hep vazgeçtim, sonra bi umut ettim, yaşa, düşün, korkma, gerisini düşünme... o da elime yüzüme bulaştı. "bu da olmasın ne yapalım" dedim. ağlamazdim, sızlanmazdım, yine öyle yapmalıyım, öyle yapıyorum., insanız ama, zarar veriyorsak da gitmesini bilmeliyiz. bir arkadaş "hem uzak hem yakın olamazsın insanlara" demişti. yakın olmak isterken uzak kalmaya çalışamazsın