astana görüşmelerinden beri rusya'dan af dilenen, amerika'nın "orta doğuda savaş çıkaran" imajını ortadan kaldırmak için vekalet verdiği türkiye'nin , rusya'nın çarkına girmesine bir tepkidir. rusya'nın söz verdiği hava desteğini gerçekleştireceği konusu bile muallakta olan bir meseleye, iç politikadaki ihtiyacı nedeniyle türkiye'nin atlamasına bir tepkidir.

abd 2012'den beri kendi çizgisinden çıkan türkiye hükümetini istemiyordu, 2015 seçimleriyle beraber ayağı takılan hükümet "ben kendi çizgimi çizeceğim" diyerek rest çekti, bu resti de ruslarla yaptığı angajmanlarla gösterdi, arada denge siyaseti yapıp zaman kazanmaya çalışan hükümet varlık fonu ve bitmeyen khklarla da ekonomiyi ayakta tutmaya devam etti, sermaye çıkışına engel olabilecek adımlar attı khklar ile. hükümet en demokratik, demdemokratik olsa gidiş sürecini hızlandırmaktan başka işe yaramayacaktı. (onların kafasından düşünürsek) bu yüzden diğer yolu seçti. yani o geçmişle hesaplaşan 12 eylülü yargılayan, jitemi sorgulayan, tansu çiller'i ağlatan hükümet, 12 eylül ve jitemi aratır hale gelebildi, sebebi budur. ülkenin demokratik seviyesi hükümetin bu kadar umrundaydı yani.

türkiye yıllarca beslediği örgütler üzerinden coşturduğu kitleyi şimdi de yok edeceğim diye coşturuyor. dış politika bu kadar yanar dönerliği kaldırmaz. bu sistemde sermaye size güven duymuyorsa sizi gönderir, gitmeyeceğim derseniz siz onları göndereceksiniz, peki hangi güçle? bir diğer güçlünün arkasına saklanarak, o diğer güçlü de bizi maymun edecektir, yaşadığımız da odur.