6 7 ay önce filandı. bir kadın üyesi olduğum bir facebook grubunda "fotoğraftaki kişi babamdır. 10 ekim günü gardaydı. kendisine o günden beri ulaşamıyoruz. patlamadan sonra bulamadık. göreniniz olursa bana şu numaradan bulabilirsiniz." gibi bir şey paylaştı. kimsenin ama kimsenin hiçbir evladın dili "babam paramparça oldu. gitti , bir parçasını bile bulamadık." demeye varmazdı çünkü.

umut bazen öyle zehirli bir şeydir çünkü.

kaos yeri gibi olan acilde size "çıkacak, birazdan iyi olduğu haberi çıkacak" dedirtir yetkili bir abi gelip açıklama yapana kadar. sonra iyi haber çıkmaz ,haberini beklediğiniz kişinin 15 senelik arkadaşı höykür höykür ağlamaya başlar siz de donar kalırsınız. söylenecek söz yok. öldü.

suruç patlamasından sonra "abi bedenleri tek parça mıymış" diye sormuştum arkadaşım ve annesi için. tek parça olmasını ummuştum çünkü. halbuki neden umarsınız? öldü, bitti artık. tek parça on parça neyi değiştirecek? hayır, onu da umarsınız. "çok acı çekmemiş olsun" dersiniz içinizden.

10 ekim günü ben de yoldaydım gidiyordum. orada olan arkadaşımla konuşurken telefonda patlama sesini duydum sonra zaten ses de kesildi telefonla da ulaşamadık. ortak bir tanıdığımız 5 dk sonra arayıp "fizikcikedi patlama olmuş garda" dedi. "abi ses bombasıdır, dağıtmak için atmışlardır. hep öyle yapmıyorlar mı zaten? " demiştim. bomba patlaması için hiçbir sebep yoktu çünkü. illerden otobüs otobüs gelen insanlar "barış" demeye geliyorlardı. kim, niye patlatsındı? neden?

unutmayın. hiç unutmayın hem de. 102 kişinin öldüğü , yüzlerce insanın yaralandığı bir patlamanın ardından bu ülkenin başbakanı çıkıp "patlamadan sonra oylarımız arttı." dedi. hiç ama hiç unutmayın. gülüşü bir patlamada solup gittiği için özlenen insanlar var. unutmayın.