canım sevgilim, beş yüz kez buraya bi şeyler yazmaya başlayıp beş yüz kez sildim. gerçekten bazen bazı şeyler anlatılamayacak kadar güzel olmuyor mu? seni ilk gördüğümde, en ilk ama, en en ilk, içimden gülmüştüm. sonra fark ettim ki, her seni gördüğümde dışımdan da fark etmeden gülmeye başlamışım. ilk fark ettiğimde aptal gibi hissetmiştim kendimi. şimdi aşık gibi hissediyorum. kendimi müthiş şanslı hissediyorum. hani böyle doğuştan eksik bi yanım varmış, bazı yerlerim de geçen 20 yılda eksik bırakılmış, ama ne olduysa, nasıl güzel bir şey olduysa sen gelmişsin ve hem de nasıl gelmişsin biliyo musun, böyle tetrisin en zor yerinde, hiç gelmez dediğin müthiş yerine uyan bir parça gibi. hayatımın hiçbir döneminde bu kadar sırtını yaslarken hiç tereddüt etmeyecek kadar güvenli hissetmemiştim. hayatımın hiçbir döneminde bu kadar gözüm kapalı, bu kadar tereddütsüz, bu kadar rahat hissetmemiştim. ne zaman canım sıkılsa annemin yanına kıvrılıp yatardım, geçerdi hep. geçen gün mutsuz uyuyacakken keşke senin yanına kıvrılıp uyusam diye düşündüm. kendimi nasıl şanslı hissetmeyeyim. hani demiştim ya, kim bilir belki bi gün bizim şarkımızı söyleriz diye. bu ne güzel bir şarkıymış. teşekkür ederim sevgilim. iyi ki hayatımdasın ve biliyorum ki nolursa olsun hayatımda olduğun için her zaman kendimi mutlu hissedeceğim.

iyi ki doğdun.