sanırım dert dinlemek de anlatmakta pek bana göre değil, özellikle de dinlemek dışında pek bir işe yaramıyorsam. yani evet biliyorum bazen insanlar daha fazlasına ihtiyaç duymayabilirler ama ne zamanki insanlarla ve problemleriyle fazla yüzleşmek zorunda kalıyorum kendi içimdeki dengeyi de yitiriyorum. ama bir yandan konuşalım mı diyelim diyen adama hayır da diyemiyorum. atılan her mesaja hızla dönüş yapmayı deniyorum. oysa acayip yoğun bir dönemdeyim. bırak kendime zaman ayırmayı stresten uyuyamıyorum. kendimle bile bu kadar ilgilenmezken ne diye bu çabam anlamıyorum.
işte bugün kendimi bitkin bir halde oradan oraya sürüklerken düşündüm bunları. biraz insanlardan ve dinlemekten uzak kalmam gerekiyor.