tesadüfen digitürk sinema kanalında izleme fırsatım oldu.
rauf filmi, o çetin sert iklimde yaşayan küçük bir çocuğun naif duygularını anlatıyor. ayrıca bir çocuğun çocuk yaşta olgunlaşmasını anlatıyor küçük yaşta yaptığı iş, her sabah buz gibi havada mesai için yola dökülmesi ve film ilerledikçe rauf'un arkadaşlarının da gözünde nasıl olgunlaştığını izleyeceksiniz.

rauf' un zana' ya olan duyguları beni de çocukluğuma götürdü, sizden hem fizik, hem yaş olarak büyük çok güzel bir kadına karşı bir çocuk olmanız umurunuzda olmuyor bütün maksadınız her gün onu görmek, her gün onun sesini duymak ve o ne dilerse yerine getirmek işte rauf' un hiç bilmediği, görmediği pembe rengin peşinden gitmesi bu saf duygulardır.

film çocuklar' ın gözünden o bölgeyi anlamaya, anlatmaya çalışıyor mesela bir sahnede çocuklar' ın kırılan korkuluk için cenaze düzenlemeleri ölümü ne kadar içselleştirdiklerini gösteriyor, diğer bir sahnede rauf' un dağa çıkmayı sorgulaması, yine başka bir sahnede rauf' un kaz satmak için girdiği pazarlık burada güzel bir nokta da rauf'un aynı zamanda beraber yediği içtiği yoldaşı olan kaza kıyamaması ve satamadan geri eve getirmesi filmde yüreğe dokunan güzel bir ayrıntı.

ve final sahnesi, duygulu bir sahneydi pembe rengin yağmur olup zana' nın üstüne yağdığı veda ile film bitiyor.

filmin çok bilinmeme sebeplerinden birisi bence terör propagandası yapıyor eleştirileri sebebi ile dağıtımcı şirketlerin ilgi göstermemesi olabilir. bana göre terör propagandası ile alakası yok bu filmin daha önce yazdığım gibi bölgenin durumunu anlamaya, anlatmaya çalışıyor.