sanırım hayatla ilgili bilinçaltı duruşum; oooo karışıklık alırım bir dal. zira ne zaman derdim olmasa kendimi boktan durumların içine düşürüyorum... daha önce aynısını yaşadığım ve sonrasında, kızım bak böyle çok karışıyor ve sonunda sen mutsuz oluyorsun dediğim, bir daha mı tövbe bulaşmam dediğim durumun aynısının içine soktum gene kendimi. tamam öncekinden aldığım dersler var. kafamı uzaklaştırıyorum, oturup telefonun başında beklemiyorum, kendimi çekiyorum ama kimi kandırıyorum ki? yine tam ortasına düştüm... yapmasaydım iyiydi ama işte tutamıyorum.