sustun bir anda...
en çok da sustukların yakıyor canımı.

dokundukların kadar dokunmadıkların var tenimde

aşk ile sevdiğin saç tellerim tek tek kopuyor şimdi.

sevgi ile bakan gözlerinde nefret ateşleri var.
yandıkları kadar yakıyorlar da...
ateşinin arkasında buz gibi soğukluk,
soğuk yanığı çok acıtır derler,
dedikleri kadar çok acıtıyor her bir uzvumu...

artık tutamadığın ellerim, ısıtamadığın parmaklarım var.
üşüyorlar,
üşüyorum...
insan yanarkende üşüyebiliyormuş meğersem

kimse ısıtmıyor, ısıtamıyor.

dar sokaklarda yürüyen başıboş bir kadınım...
kırılan topuklarım, yanaklarımdan akan rimelim,
en çokta duvarlara çarptıkça kanayan yerlerim var.

kulaklarımda kalbimin atışı, sesimde hıçkırıklar,
nefesim kesiliyor soğuğun ayazında

başıboş yürüyorum dar sokaklarda
kimsesiz ve berduşum bu zamanlarda

susuyorum...
konuşamıyorum.
boğazımda bir yumru,
ölüyorum diyorum,
ama ölemiyorum.
sürünüyorum da,
hala yaşıyorum.
inadına kendime işkence edercesine

kalbimde sızı,
gözlerimde yaş,
vücudumda yangınlar,
kafamda sessiz çığlıklarım var.

sen değil...
senin olman gereken yerlerde hayaletler var.

nedensiz ve sebepsiz...