2 gün önce akşam otobüs yolculuğu yapıyordum. gerçeklikten sıkıldığım zamanlardayım yine. kulaklıkla interstellar'ın stay ve endurance adlı soundtracklerini dinlediğim süre boyunca gözlerimi kapatıp otobüs yerine uzaya fırlatılan bir uzay gemisinde olduğumu hayal ettim. otobüsün hareketlerine göre de geminin hareket ettiğini varsaydım. hava karanlık olunca arada gözlerimi açtığımda çok güzel hissettirdi hayal etmeye devam etmek. 7d sinema gibi oldu. şimdi dönüş yolculuğumda da aynısını yapıyorum. ama bu sefer hava aydınlık olduğu için daha az inandırıcı oluyor, beynimi kandıramıyorum.
uçak yolculuklarımda da bir ejderhanın sırtında king's landing'den duvara uçtuğumu hayal ediyorum. türkiye altımda oluyor westeros.
24 yaşındayım ve evet bunları yaparken mutlu oluyorum. itiraf ediyorum.