oturdum yine masaya
önümde bir kalem bir kağıt
dertleştik biraz orada
ben anlattım o dinledi
o sustu ben dinledim
ben anlattıkça o karardı
o sustukça ben ağladım

durdu durdu o kadar da
birden bire yüzüme sordu
aşık mıydın ki sen dedi
yüzüne baktım
bembeyaz pürüzsüz
dertlerimle kirlettiğim
silmeye üşendiğim yüzüne

geceyi dedim koklarım bazen
açarım camı ardına dek
çekerim içime iliklerime kadar
onu hatırlatır o soğuk
en derine iner çünkü

sevdiği bir şeyi yerim
en son ne zaman yedi acaba
özlemiş midir ki
bir tabak götürsem mi ona da
aklımdan bunları derim

gece yatarım yatağa
saçlarını yüzümde isterim
dokunmadığım o telleri
tek tek hissetmek
sabaha kadar koklamak isterim

güzelce oturmayı da isterim
saatlerce konuşmadan
o konuşsun mühim değil
sessizliği bozmaz
başka sesler ancak gürültü yapar

ellerini tutmak
gözlerine bakmak
gülüşünü duymak
hayal etmek isterim
isteyeceğim

böyle dedim
aşık olunca diye ekledim
böyle mi oluyor
eğer öyleyse olmuşum
olmamışsam da
kusuruma bakma
içini kararttım