bugün omuzlarıma tonlarca ağırlığıyla yüklenen bir gergedan hissediyorum.

uzun zamandır ilk defa bu kadar negatifim. sadece bir insanı kendi mutsuzluğumda üzmemek için bu durumu gün yüzüne çıkartmak istemiyorum tabi. bastırıyorum kendimi, olumsuz duygularımı.

nasıl gelmiştim buraya? -gereksiz bir kahkaha; inançlar üzerine atılan.
dün deli gibi gülmenin sonunda bugün iki gazi bir şehit verdi pollyanna yanım..

aldığım nefesin içimi boğazladığı gerçeği var bir de tabi..
ben sevdiklerime zarar gelsin, onların varlığı şu hayattan silinsin istemiyorum artık. bunu hatırlatan tek bir cümle, kelime dahi yakıyor içimi.

işte bu yüzden en çok gassallara saygı duyuyorum ben.
önündeki benim babam, sevgilim, eniştem,arkadaşım, komşum... o birilerinin en sevdiği. en çok sevdiği. çok.
şimdi gelmiş bu sevginin en güçsüz yanını görüyorsun; sessiz, soğuk. nasıl saygı duymamayım..

velhasıl pencereyi açıyorum sonra; hala yanımda olanlara bu korkaklığımı göstermeyerek: omuzlarımdaki koca gergedanla. içimi boğsa bile nefes, çekiyorum.

iyi ki yanımdasınız.
şairin dediği gibi.
ve ekleyerek; koza da benim, kurt da, kelebek de..