müthiş huzur dolu, keyif veren bir yer keşfettim. pek yakınlarda değil.
fakat sardığı dalları ve yanıbaşındaki gölgesiyle sanki yüzyıllardır orada tüm güveniyle duruyormuş, senin o manzarayı keşfetmeni bekliyormuş gibi hissettirdi..
son 60 saatimde durdurmak istediğim sayısız ana tanık oldum bu yüzden.
26’ıma; karşımda kirpiklerini dahi özenle sevdiğim insanla merhaba dedim.
sonra memleketimi unuttum, evimi unuttum, en bir sevdiklerime delicesine sevdiğimi ekledim, en üst mertebeye hatta.
sonra manzarayı uzaktan izleyeceğimiz söylendi ilahi bir dış ses tarafından. itiraf ediyorum çok kötü bir dublajdı.
tabii dinlemedim onu; şimdi kokusu, her duygusunda şekil alan ağız ve gözünün tümüyle; yüzünün görüntüsü yakın kılıyor bana onu.

ayrılığın izahı yok yine de; paldır küldür yıkılıyor bulutlar. gökyüzü olanca kuvvetiyle yarıyor hapsini..
yağıyor, yağıyor ve yağıyor. senin istediğinse yüzünü döndüğünde yüzüyle karşılaşmak sadece..

olsun.

pek yakında evime geri döneceğim yuva bildiğime..

iyi ki varsın!
16-19.02