"daha işimiz bitmedi"
"münbiç'e de gireceğiz"
"oraları tamamen temizleyeceğiz"

bu savaş tamtamlarını her duyduğumda istisnasız midem ağzıma geliyor. bunlara tahammül edebilen, hatta coşkuyla karşılayan bir güruh var, biliyorum. ama bu güruh kalabalık mı? gerçekten çoklar mı? televizyon karşısında sıcak çaylarını yudumlarken dinledikleri bu sözlere keyifle kafa sallayan insan sayısı o kadar çok mu? umudumu kaybettim...