kendime olan sevgisizligimden dolayı başka insanlara duydugum sevgiden şüphe duyuyorum. insan kendini sevemedikten sonra kime sevgi verebilir? onlara sorsalar benden iyi dost/arkadaş bulunmaz.gercekten de insan ilişkilerinde başarılı olsam da içimin çürük dehlizlerinde yaşattığım kendime olan saygımı yerle bir eden bir kimlik taşıyorum. kendimden kaçarken şu ana kadar başkaları icin yaşadım. insanların acımaya karışık minnet duygularını memnuniyetle kabul ettim. kendime hayir derken baskalarina evet dedim ve boylece baskalarinin hayatlarina misafir oldum. en sonunda aynaya baktığımda kim olduğumu ve ne istediğimi, sınırlarımın neler olduğunu bilemez hale geldim. sevgisiz kalmaya mahkumum çünkü sevgisizligi her an yanımda taşıyorum.