haber alma durumlarının bir piyasaya dönüşmesi yani haberin de artık her şey gibi bir kapital olması durumu. kaliteli haber almak istersen uğraşıp çalışman gerekir. kolaya kaçarsan marketten aldığın krem peynir gibi neydüğü belirsiz sağlıksız bir şeyler tutturuverirler eline.

haber alma özgürlüğü var elbette, aç interneti yabancı bültenleri takip vs illa bir yerlerden tarafsız haber bulursun ya da kendi tarafının haberini bulup tarafsızmış gibi devam edebilirsin.

kapitalizmin ulaştığı mükemmel bir noktayı yaşıyoruz, şanslıyız. markette her şeyin sahtesi var, peynirin yağzsızı, zeytinin boyalısı, cips mips fabrikasyon şeyler, sahte çikolatamsı şeyler hatta markette gerçek olan bir şey yok denilebilir. haber marketi olarak da tv düşünülebilir, o da aynı hepsi sahte.

şimdi yukarı çık ve uzaydan kendine bir bak, ıvır zıvır sahte şeylerle mideni doldur, muhtemelen erken yaşta hastalanıp ilaç sektörüne devredileceksin, bir müddet de ilaçlarla mideni doldurup hakkın rahmetine postalanacaksın. bu süreçte dünyayla olan irtibatında tv ile olacaksa beynini de ıvır zıvır sahte şeylerle doldurmuş olacaksın. yalan dolan anlamsız bir takım erklerin kendi idealleri doğrultusunda verilen haberimsi şeylerle fikir oluşturmaya çalışacaksın.

tüm bunları yaparken de ömrün boyunca çalışıp hizmet edip kazancının çok önemli bir bölümünü kira ve faize ödeyeceksin. hatta mesai saatlerin ve yolda geçen süren o kadar fazla olacak ki beslenme, haber alma gibi konulara harcayacak zamanın kalmayıp hazır paketleri alıp en başa döneceksin.

kapitalizm kazanmıştır, gerekeni yapmıştır. insanlar bu sisteme mecburdur ve sistem karşısında son derece çaresizdir. buna rağmen kapitalizm insanları üzmez, kandırır. kandırılmanın aç kalmaktan daha iyi olduğu düşüncesi sadece bağımlılıklarla ilgili bir konu.

kimisi şekere, kimisi sigaraya, kimisi alkole vs milyonlarca insanın bağımlı olduğu bir döngüde gerçekten neler olup bittiğini anladığını zannetmek bence ahmaklıktır.

motto: haber değeri olan tek şey kendinsin.