-
bir acıyla baş etme yöntemi olarak, bugün de çok eski insanların inşa ettiği yerlere gittim. çok eski insanların zaferler kutladığı ya da yıkımlar beklediği, savaştığı ya da birbirine sarıldığı mekanlara gözlerim değdi. böyle olunca küçülüyorum, yok olacağımı hatırlıyorum. füruğ'nun bir şiirinde geçiyordu "zaman çizgisinde bir oylumun yolculuğu". o oylum olmaktan çıkıp zaman çizgisine çıkıyorum tekrar sanki. bu çizgide ben de bir insanım. tüm "büyük" ve küçük insanlar arasında bir insan yalnızca.