kendimi hep iyi bir insan sandım. tanımadığım insanlara ön yargılı yaklaşmamaya çalışırım, nefret ediyorum dediğim kötülüğünü istediğim biri yok diyebilirim. hatta başka insanlara ve hatta hayvanlara zarar verenler için bile dileğim sadece yaptıklarından vicdanlarının sızlayıp onun pişmanlığını yaşayabilecek psikolojiye gelmeleridir bir daha hiçbir varlığa zarar vermemeleri adına.

ama bugün fark ediyorum ki aslında oldukça bencilmişim ve iyi bir insanla uzaktan yakından alakam yok. düşüncelerim iyi bir insanın düşünceleri belki, ama fark ediyorumki yaptıklarım, verdiğim kararlar iyi bir insana ait değil. belki sadece kendimi kandırmaya çalıştım uzun süredir iyi insan olduğuma inanarak. şimdi bunu fark ettikten sonra da ne yapacağımı bilmiyorum. iyi olmak için bencillikten uzaklaşmam lazım ama bunu yapıp yapamayacağımı bilmiyorum. iyi olmamaksa resmen fiziksel bir acı veriyor.