ne yapabilirdi? şerefli bir hayat yaşayan, yaşamaya çalışan bir insan böyle bir durumda ne yapabilir? benzer hadiseleri yaşamadan anlamak, kavramak mümkün değil. çaresizlik en büyük izdirap olsa gerek bu hayatta. tüm bu sıkıntı ve dertleri, çaresizce taşımak ağır gelince onuruyla ölmek iste(yebili)r insan. zira sorumluluklarını yerine getirmemiştir.

defalarca hiç evlenmeseydim, hiç çoluk çocuk sahibi olmasaydım da bu yoksulluğun, yokluğun sıkıntısını sadece ben tek başıma çekseydim demiştir muhakkak. derin düşüncelerle dalmıştir böyle geçmiştir günleri. işi varsa ne yaptığı işe, nede ortamda konuşulan konuya odaklanabilmistir. susmuştur, ağlamıştır, doğduğu güne, yaşadığı hayata lanet etmiştir. ama kimseler bilmez, kimseler görmez. ne cennet nede cehennem umrundadir. yok olma hiç olma fikrindedir. ne şerefli hayatının itibarı nede derdinin dermanı vardır. kimsesizdir. ya sevdikleri için tutunmaya çalışır bir kez daha, ya da inceldiği yerden kopmayacak ipe dolanır eğilmeyen boynu. bazen bir pantolon bazen daha enteresan bir sebep olur koskocaman bir adamı yerle bir eder. yerle bir olmayanda yüzünü yere indirir. hayli süre kaldıramaz. kimseyle göz teması, duygusal bir bağ kuramaz. hayattan soyutlanir. öfkeyle oturur öfkeyle kalkar. yada kalkamaz. çünkü artık ne yaşanacak bir hayat ne mutlu olunacak günler vardır ufukta. her yer karanlık, her renk sönüktür artık. bundandır ki tek nefeslik canı yiter, tek atımlik kalbi durur. kendi hayatı söner, söndü ama ocağı sönmez inşallah.