kişilerin birbirlerine karşı olan bakışları, ruh halleri ve diğer birçok karakteristik nitelikleri ölçüsünde devingen mahiyette bulunan ilişki biçimi. kalıba bürünemez. klişe ürünü değildir. kişiden içre bulunan birçok etkenle yürür bu ilişki biçimi. bazılarında eğlenceye dönük, bazılarında acıya, eleme. bazılarında samimiyete, bazılarında sahtekarlığa. doğal olarak bu söylence de kalıba bürünemez. bu kişiler ilişki biçiminde eğlenirken bazı bazı da acı duyarlar. tabi ki istisnalar kaideye dokunacak kadar güçlü değildir. dominant olan ne ise ilişki biçimine yansıyan da odur.

lakin acı nasıl olur diye düşünülmesi beklenti dahilindedir. insan sevgisi kalpleri çürüten, acıdan kıvrandıran onu büsbütün, olan ve olacak güzelliklerden alıkoyabilecek güce muktedirdir. kişi sevgiden doğan bir biçimde ilişki biçimlerinde (arkadaşlıkta, dostlukta, yoldaşlıkta) acı çekebilir. sevgisi ne kadar yoğunsa onun üzerine o kadar düşünür, o kadar kahrolur, bedeni beklenmeyecek surette o kadar titrer. geceleri yalnızlık çevresini kuşattığında bir o kadar ağlamanın kalbgahında bir müptezel edasıyla yerini bulur.

bu insanlar gerçek arkadaşlardır. gerçek dostlardır. gerçek yoldaşlardır. fakat bunun değerinin karşılığı asla ödenmez.