en büyük korkularımız, en büyük endişelerimiz neden varlar? neden kafamızın içinde bu kadar dolanmalarına izin veririz?

düşündüğümüz, odaklandığımız her şey, iyi ya da kötü fikir olarak kafamızın içinde beslenmez mi? hiç olmayacak saçma sapan endişeleri bile, ondan korktuğumuz için sergilediğimiz davranışla gerçeğe dönüştürmez miyiz eninde sonunda?

hani çok korktuğun, sürekli olmasından endişe duyduğun bir şey varsa, onu yaşamadan, o tecrübenin sonrasıyla mücadeleni vermeden, hiç bir yere gitmek yok. işte bu yüzden denir "korktuğun başına gelir" diye, bu yüzden "bir şeyi kırk kere söylersen olur" derler.

hayat bir sınav mı? öyle olduğunu düşünüyorsan evet bir sınav. sen içten içe, baş etmen gereken duygularını, korkularını biliyorsun ve o korkunun o endişenin gerçekleşmesini istiyorsun. başka türlü güçlenemezsin çünkü. hayat bir sınavsa, bu kendini güçlendirmek adına doğana aykırı bir şekilde kendine en korktuğun soruları sorarak geçmeye çalıştığın bir sınav, hepinize en derin korkuları karşısında başarılar dilerim, saygılar.