israil'in tam bir kültür ve siyasi hamle politikasını yansıtan savaştır. bu kadar düşman ülke arasında hayatta kalabilmesi geliştirdiği bu kültüre dayanmaktadır. savaş uzun sürse hiç bir şansı olmayan israil, düşmanın hazırlıklarını görür, tansiyonun tırmandığını fark eder yumruk yemeden yumruk atarak, yani düşman ülkelerin hava alanlarını vurarak kazanır.

hava desteğinden yoksun kalan düşman ordular tank vb zırhlı araçlarını israil uçaklarından koruyamaz hale gelir, tabiri caizse israil orduları sadece piyade olarak kendisinin 5-6 katı büyüklükteki mısır ordusunu hiçe sayarak yürüyerek sina yarım adasının kontrolünü eline alır. mısır, ürdün, suriye ve diğer destekçilerin gönderdiği destek kuvvetlerle aşağı yukarı yarım milyonluk bir orduya karşı göreve hazır 50 bin askeriyle israil savaşı çok kısa sürede kazanır.

300 civarındaki hava aracıyla sürekli yakıt ikmali ve operasyon yapan israil ordusu, kendisinden çok daha fazla hava aracı olan mısırın elinden hava desteği şansını alarak, tüm savaş sırasında sadece bine yakın askerini kaybeder.