deniz ile gökyüzünün buluştuğu yerdeyim artık.
ne deniz ne gökyüzü kabullenmiyor beni.
ufuktan halliceyim.
herkes görüyor bir sende soyutum.
bazen sebep olduğun yağmurları dahi seviyorum.
bazen ise kin kusuyorum toprağa değen her damlaya.
çünkü artık sen kokmuyor yağmurlar.
hiçbir şeyin bir anlamı yok gibi.
aldığım nefes boşuna somutlaşıyor, tenim kadar soğuk gökyüzünde.
ha bu arada üşüyorum.
çok uzun süredir üşüyorum.
keşke çıkarken sol yanımdaki boşluğa da bir el atsaydın.