bülbülü öldürmek kitabının ardından izlendiğinde, beyaz amerikalıların ve özellikle çiftçi kesiminin (bkz: hillbilly) siyahi vatandaşlara olan nefreti konusunda bildikleriniz nasıl da pekişiyor. 1860'lardaki iç savaşı kaybetmelerine rağmen siyahilerin köle kalması arzuları 1900'lerin ortalarına kadar devam etmiş gerçi hala daha devam ediyor.

filmi izlememin asıl sebebi tabii ki kralı izleyecek olmaktı. viggo mortensen lotr'dan sonra benim için hep kral olarak kaldı. buradaki italyan-amerikan rolüne de çok yakıştığını düşünüyorum, filmin komedi kısmı onun omuzlarındaydı.

fazla beklentiye girmeden güzel vakit geçirmek, insanlığa olan umudunuzu tazelemek ve hazır soğuk havalar da gelmişken sinemaya gitmek için hoş bir bahane olabilir. filmin gerçek bir dostluk hikayesi anlattığını da unutmadan söyleyelim.