bu aralar peyk şarkısı gibiyim valla,

"insanım bendee, biraz duygulansam, hatalar yapaar, kendime söveer sayarım."

çok güzel şeyleri batırmanın eşiğine geldim tam yeni yıl öncesi. ama güzel insanlar varmış etrafımda, hayatımda. sağolsunlar, biraz tökezlediğinizde kolunuzun altına giren destek olanlar var ya, onlardan da değil bu insanlar. ben tökezlediğimde onların üstüne düştüm bu sefer ve üstlerine düştüğüm için mutlu oldu bu insanlar, ah bu insanlar..

bir şehir efsanesi vardır, hatta kabile efsanesi, afrikada bir kabilede birisi hata yaptığında ve kötü hissettiğinde, etrafındakilerin kalbini kırdığında, tüm kabile o insanı ortalarına alıp, hayatı boyunca kendilerine, çevrelerine yaptıkları ne kadar güzel şey varsa hepsini o insana hatırlatırlarmış. ne kadar güzel değil mi? aslında hata yaptığımızda ihtiyacımız olanın sırt çevrilmesi yerine aslında şefkat olduğunu ne güzel açıklıyor, ne güzel hissettim hata yaptıktan sonra, teşekkürler insanlar.

hepinize sonsuz sevgiler, saygılar.