---spoiler---

küçük sarışın dünya tatlısı kızın "ben bakarım" dediğinde ağlamayan insan bizden değildir.

---spoiler---

bireylere karşı bulunmayan ama insanlığın geneline olan nefretimden galiba, başımıza bir felaketin geldiği filmlere bayılıyorum. ayrıca quiet place ve birdbox her ne kadar aynı konulardan ilerliyor gibi görünse de ikisi de sinematografi açısında çok farklı yollar izlemiştir ve ikisi de kaliteli vakit geçirtebilecek iyi yapımlardır.

---spoiler---
direkt quiet place üzerinden bir şeyler yazmak istemiyorum aslında ama birdbox biraz daha sembolik içerikler barındırmaktadır. başrolün gözleri aşağıya bakarken başlayıp, filmin sonunda yukarıya, gökyüzüne bakması, filmin siyah fırça darbeleriyle başlaması, başrolün tüm tablolalarının karanlık, yalnızlık öğelerini barındıran tablolar olması, ilk gözüken tablodaki gibi iletişim kuramayan yalnız insanlar barındıran bir evde mahsur kalmaları.

tamamen dışarıya kapalı bir kadının insanlarla nasıl iletişim kurduğunu, nasıl kendini açtığını ve sonunda sevgiyi nasıl kabullendiğini görüyoruz. zamanında çocuklara bir isim bile takmamış olması ama filmin sonunda ben bunların annesiyim diye tanıtarak, isimlendirmesi örneklerden birisi mesela.

filmden akılınızda çaresizlik ve drama haricinde pek bir kalmıyor aslında ama;

bazı insanların intihar etmesi ama bazı insanların kabullenip onlara yardımcı olmaya çalışması kötü ve iyi insanların mutlak bir güç altında nasıl mutlak bir şekilde iyiliğe ve kötülüğe yönelebileceğini göstermektedir.

ayrıca karşımızdaki varlıkları bize de göstermeyerek filmdeki karakterlerin ne hissetttiğini anlatmaya çalışmıştır ve basit bir yaratık filmi olmaktan (quiet place) daha ötesine ulaşmıştır.

inanılmaz çekimler, olağan üstü sahneler yok ama mükemmel bir drama ve yorumlayabileceğiniz öğeler var. felsefesi ve derinliği var çünkü yazar eric heisserer. (arrival)

---spoiler---

biliyorum bir çoğunuz izledi ama izlemeyenler için sessiz bir kış akşamı yalnız başınıza izlemek için ideal bir film.