normalde diziyi bitirdikten sonra gelip burada yazma isteği duyarım ama bu defa daha yeni başlamışken oldu. diziyle tanışmam orta yaş üstü erkeklere tavsiye edilmesiyle olunca bol bol prostat esprisi olacağını tahmin etmiştim. dramın içine komedinin gayet güzel serpiştirildiği bir dizi gibi görünüyor. ilk iki bölüm itibariyle ben beğendim.

bu kadar erken buraya gelip yazma sebebimse bir cenaze sahnesi; klasik tabutun önünde veda konuşmaları yapılırken cenaze töreni için "hayatını kutlamak için toplandık" gibi bir cümle kullandılar. bizim ağlamalı dövünmeli cenazelerimizi düşününce çok güzel geldi. cenaze törenlerimiz nasıl oluyor da birbirinden bu kadar farklı olabiliyor diye belki ilk kez düşündürdü açıkçası. bir yakınını kaybetmek aşağı yukarı aynı şeyleri hissettirirken vedalaşma şeklimiz, duygularımızı gösterme şeklimiz nasıl bu kadar farklı oluyor? farklı dinler olsa da ahiret inancı aynı, sadece bireyselci veya toplumcu kültüre ait olmanın etkisiyle açıklanabilir mi? ya da aslında onlar da bizim gibi ağıtlar yakıyorlar da bunu ekrana mı yansıtmıyorlar ki eğer öyleyse biz neden yansıtıyoruz aklımda deli sorular.