birisi vardı. zamanında çok sevdim. ilk sevdiğim insandı. lise aşkımdı. bilirisiniz insan sevince mal olur. zaten liseli olmanın verdiği tecrübesizlik var. ilişkimiz bittiğinde kabullenemedim, çok peşinden koştum. aptal gibiydim. madam bovary'nin yapmayacağı şeyler yaptım. aradım sürekli mesaj attım, beni engellediği halde bir yol buldum ona ulaştım. aşk böyle bir şeydi çünkü. aşk yüzsüz davranabilmekti. o kafasına göre davrandı. iyi günündeyse benimle konuştu, kötü günündeyse takmadı, tersledi.

gel zaman git zaman 1 yıl böyle geçti. sonra ona karşı artık bir şey hisstemediğimi farkettim. yine de geçirdiğimiz 2 yıldan dolayı aramızda güzel bir arkadaşlık vardı. bana yaptıklarından dolayıda hiç nefret duymadım bu yüzden arada konuşurduk. bazen ben yazardım bazen de o. dertleşirdik arada sırada.
bir yıl sonra ilk kez birisinden hoşlandım. onu sevdikten sonra kimseye bir şey hissedemeyeceğimi sanardım. öyle değilmiş meğersem. öyle çok hoşlandım ki hatta eskisini aratmadı, eskisinden daha iyi oldu. oda beni çok sevdi. ilişkiye başladığımızda sanki yıllarca birlikteymişiz gibi hissettik, birbirimizi tamamladık.

aylar su gibi geçti. eski sevgilim bir kez bile aklıma gelmedi. 3 yıldır gittiğim yerlerden duyduğum kokulardan bile aklıma gelen çocuğu tamamen unutuverdim. eskiden bana yaptıklarını hatırladım nefret ettim. şimdi bana değer veren çocuğa bakıyorum bide onun yaptıklarına. içten içe kızıyorum, onun için harcadığım zamana acıyorum.

birkaç ay önce bana tekrar yazmaya başladı. normal konuştuk iki arkadaş gibi. daha sonra yazmaları artmaya başladı. garipti. sevgilim olduğunu da biliyordu ama sebep arıyordu sanki yazmak için. ara sıra konuşmalarda ayrılmam gerektiğiyle ilgili şakalar yapıyordu, ben tersliyordum. boş boş muhabbetler açmaya başladı. bir yandan takmak istemiyorum ama bir yandan da yazması egomu tatmin ediyordu. bir gün yakın arkadaşımın yanındayken mesaj attı. arkadaşım baya şaşırdı kimseye anlatmamıştım. bu çocuk bu şekilde yazmaya devam ederse aklım ona kayar, ilişkim bozulur diye aldı telefonu engelledi ve numarasını sildi. o numarayı silerken içimden bir şeyler koptu sanki. ilk sevdiğim çocuk. 2 yılımı verdiğim çocuk. ilk öpüştüğüm çocuk. her şey gözümün önünden geçti, silindi gitti. üzüldüm biraz. neden üzüldüğümü de bilmiyorum. aradan 3 ay geçti. bana smsler atmaya başladı. tanıdım numarasını. cevap vermedim.

hayat onun bana yaptıklarının intikamını aldı bu şekilde. karma denen olay gerçekmiş. ona ne yaptıysam döndü dolaştı aynılarını bana yaptı. bu dünyada her şey döner dolaşır bizi bulur. ben ektiğim sevgiyi biçtim. oda beni incittiği gibi incindi. 3 yılda da olsa herkes ettiğini buldu.